Kırık dökük hayatların içindeyim, Eski eşyalar, eskimemiş hayallerimiz var, Pencereler hep sana bakar, Kaldırımlar bile sen kokardın.
Hayatlar eskidi, eskimeyenlerin içinde, Dumanı tütmeyen bacalar biriktirdi hep, Sevdaların gerçek olduğu insanlar gördüm, Ölüm bile acıtıyordu her canı…
Ayağı tutmazdı masaların, Sevdalar koyardık bir parça altına, Bir tabakta yerdik de şikâyet etmezdik hiç Ve düşlerimizle avunurduk. Düşünce gülerdik çocuklar gibi, Bir buse yeterdi seven yüreklere, Pahalı hediyeler bilmezdik biz,
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
