Tanrıdan gebe toprak doğurdu Ademi bir ilkyaz şafağında Adem Toprağın ilk meyvesiydi onun müzekker güvencesiydi Telaşsız ellerine Ademi aldı Tanrı Adem gözlerini kapattı usulca ağzını açtı Tanrı ! Güneş öpecek sandı Adem geçerken üç dudağın arasından budunlara ayrıldı Ademden arta kalandım ben Ben göçerken Tanrının midesine o sevişiyordu Meryem’le Süzülürken aşağılara doğru Milyarlarca tohum gördüm uçsuz bucaksız bu dehlizde Ve ulaştığımda o kutsal avluya Karıştım tohumların arasına sabırsızdı her tohum varmak için o mümbit toprağa Davudi bir avazdan önce kamaştı gözler ilkin, işitildi iniltisi Meryem’in Ve o hengame içinde üzerinden dikenli tellerin sıçradım onun yurduna
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
