Yaşar Bedri, ‘zamanın acıtarak’, ama gene de ‘bir ima’ gibi gelip geçtiği bi ‘zaman’da yazıyor şiirlerini, ‘Alıngan sözleri yaka cebinde’ taşıyor. ‘Güz alışkanlığı’ olan bir şair o; -Melali’ kendine sonsuz yolculuk olarak yaşıyor. Ve Mevlana ile başlayıp Yunus Emre ile bitiriyor kitabını. Hiç biter mi? Şiir, o sonsuz yolculuk! Şiirini hiç durmadan; ‘duyarlık’ tan ‘gelenek’ e, ‘söz’ den ‘lirizm’ e taşıyan bir-şiir yazgılısının kalbi daima uçurumlara, uçurum yolculuklarına açılır. Yaşar Bedri, bu uçurumun Sysypos’udur. Sözleri o başdöndürücü, sonu olmayan, dipsiz uçurumlarda açar. Şiirleri hem yaralıdır hem yaralar. Yaşar Bedri, Baudelaire gibi söylersem, ‘kardeşim, benzerim’ işte. O;hem yaralı olanı, hem de yaralayıcı olan’ın şiirini yazıyor. Bu şiirin sesi, elbette, ‘Ah? Olacaktır, -evet,sadece ‘Âh!’ Aslında,hepimiz bir ‘âh!’olmak için var değil miyiz?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
