Ampute Futbolcuların Yaşam Kalitesi ve Boş Zaman Engel Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Araştırma ampute futbolcuların yaşam kalitesi ve boş zaman engel düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmıştır. 

Araştırmanın evreni ampute süper liginde yer alan 156 futbolcu oluşturmaktadır. 156 ampute futbolcu arasından gönüllülük esasına dayalı olarak 100 futbolcu araştırmanın örneklem grubunu oluşturmuştur.

Araştırmada nicel araştırma yöntemleri benimsenmiştir. Ampute futbolcuların yaşam kalitesi ve boş zaman engel düşeylerini incelemek amacıyla ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır.
Araştırmada veri toplama araçları olarak araştırmacı tarafından hazırlanan ‘‘kişisel bilgi formu’’, ‘‘yaşam kalitesi ölçeği’’ ve ‘‘boş zaman engelleri ölçeği’’ kullanılmıştır.
Araştırmada elde edilen veriler IBM SPSS programında istatistiksel analize tabi tutulmuştur.
Araştırmada elde edilen bulgular değerlendirildiği zaman genel yaşam kalitesi algılarına ait betimsel bulgular incelendiğinde katılımcılar; yaşam kalitesi ölçeği algıları (?̅=3,74) yüksek olduğu belirlenmiştir. Genel yaşam kalitesi ölçeğine ait alt boyut ortalamaları incelendiğinde; fiziksel alan algıları (?̅=3,89) yüksek, psikolojik alan algıları (?̅=3,74) yüksek, sosyal alan algıları (?̅=3,84) yüksek, çevre alanı algıları (?̅=3,56) yüksek olduğu belirlenmiştir (Tablo 4.13).

Değişkenler arasındaki ilişkinin incelenmesi için pearson korelasyon analizi yapılmış olup, yapılan korelasyon analizi sonucuna göre; genel yaşam kalitesi düzeyi ile boş zaman engelleri düzeyi arasında düşük seviyede pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir (r=0,262). Bu sonuç sporcuların boş zaman engelleri düzeylerinde iyileştirilme olduğunda genel yaşam kalitesi düzeylerinde de artış olacağı anlamına gelmektedir. Öte yandan sporcuların genel yaşam kalitesi düzeyleri ile birey psikolojisi (r=0,237), bilgi eksikliği (r=0,228) ve tesis (r=0,266) boyutları arasında pozitif yönlü düşük seviyede anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir (Tablo 4.30).