İhsan Tevfik'in son yazdıklarında belirginleşen şey, insan sevgisinden halk diline ve geleneğine bağlanan, nerdeyse onun sevgisinden kopan aşık edebiyatına, koşma, mani, güzelleme, ağıt, taşlamaya yanaşan; yarım benzerlikler taşıyan yerdir.
'Kızılırmak deyi dolanır gelir' derken ondaki hece vezni; uyak ve zümre şairlerinin tüm benzerlikleriyle süslenir durur. Karşıtlık değil de tersinlemeden yararlanır bir türlü. Yazdıklarını türkü tadında bırakmaktan çekinmez. 1940 sonrası toplumsalcı şairlerin de etkisini gezdirir şiir çanağında 'herkesin korkusu kendine' dediği yerde bu şiirin sırf gelenekçi uyakların tutuştuğu bir şiir olmadığını söyleriz. İhsan Tevfik, aynı zamanda kendiyle hesaplaşmanın sesini çınlatmaktadır.
Haziran ve temmuza başak taşıyan; hâlâ doğrulmamış bir çocuktan doğmuştur. Şiirinin kırk yıl içinde kışladığını anlatır durur, zemheriyle içinden akan zehri burda kavuşturur. İhsan Tevfik kendine kavuşmanın çalgısını ekler dizelere. Uyaklara, geleneğine türkü tadıyla varan, bir anda hepsinden sıyrılarak özgürlük tınıları veren bir şiir. Yüreği kadar hesapsız ve al yanaklı. -Hüseyin Peker-
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
