Kocaman uçak enkazı dört bir yana saçılmıştı. Gördüğüm cesetler midemi bulandırırken havayı kan kokusu sarmıştı. Enkaza biraz daha ilerlediğimde...
Hayır, olamaz! O bendim! Yerde yatan bendim! Cansız bedenime uzunca baktım. Çürümeye başlamıştı. Bu uçakta ben yoktum! Bu uçakta annem ve babam vardı. Kardeşim ve ben… Biz yoktuk!
“Biz de bu uçaktaydık abla.”
“Hayır, hayır biz ölmedik!”
“Ölmedik abla. Uyanmanı bekliyoruz…”
Başımı yana çevirip kokuşmuş bedenime baktım. Berbattım. Benim bu halimle uyanmam da yaşamam da imkansızdı.
Rüzgar
Yataktan soluk soluğa, kan ter içinde kalktım. Yine yapmıştı, yine rüyalarıma girmişti. Yıllardır “Beni bul!” diyen meleği bu koskoca dünyada nasıl bulurum bilmiyorum ama bu uykular, bu rüyalar tesadüf olamaz değil mi?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
