Ateşi Tutmak Bir Tupamaro Geçmişe Bakıyor

Uruguaylılar sokaklara dökülerek demokrasinin gelişini hızlandırdılar. 1984 Ocağında ülkede bir genel grev başlatıldı ve dört ay sonra tüm ülkede yarım milyon Uruguaylı askerlere karşı bir tencere konseri düzenlediler. Tıpkı komşu ülke Arjantin’de olduğu gibi Uruguay’da da tüm siyasi mahkumların affedilmesi amacı ile güçlü bir insan hakları hareketi oluşturuldu. Profesyonel politikacılar ise sadece düşünce suçlularının affedilmesini ve affın Tupamarolar gibi eylemci mahkumlar için geçerli olmamasını istiyorlardı. Sendikalar birliği, öğrenci dernekleri ve barolar birliği, sınırsız af isteğinde birleştiklerinde, politikacılar da pes ettiler. Her iki büyük parti de seçimi kazandıkları takdirde tüm siyasi tutukluların serbest bırakılacağına dair söz verdi. Kasım 1984’teki genel seçimlerin sonucunda Colorado Partisi’nin başkan adayı Julio-Maria Sanguinetti kazandı ve 1 Mart 1985’te, yaklaşık 12 yıllık dikta rejimi sonunda askerler yönetimi sivillere bıraktılar. Ondört gün sonra hapishane kapıları tüm siyasi tutuklular için açıldı. 10.000 insan bütün bir gece boyunca "Libertad" hapishanesinin kapısında -hemen hepsi Tupamaro olan- mahkumları karşılamak için beklediler. Tatilden dönenler araç bulamadı. Taksi şoförleri Tupamaroları 50 kilometre uzaktaki başkente ücretsiz taşıdılar. O gün Montevideo Tupamaroların bayramını kutladı.