Bir buz parçası gecem gündüzüm dolanı dolanı bir noktayım artık taş bile taşa tozunu verirken senden bir haber gelmiyor.
ellerim, o eski bozkır söylencesi: bir sırdı; çaldı kapıyı gitti diyor.
ayağ göçürdün toprak kattın taş bağladın kanatlarım o yüzden uçamıyor.
bin rüyayı bir tek rüyada gördüm
yedi sabah içre dönsem de acı geçiyor acı geçiyor acı elbette geçiyor
acı çekmiş olmak geçmiyor.
"Kemal Varol'un şiiri, bütünüyle bireysel bir ses ile atavist bir yönsemenin birbirine sarmalanarak ve birbirini çelerek ilerleyişi. Kıvılcımlar çaktırarak..."
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
