dağları da okudum uzun kış akşamlarında,kasabalara sırtımı yaslayarak.sen gözlerinle dindirirsen bu kentin rüzgarlarını,anlarım ben o zaman sevildiğimi...ölümden vazgeçenlerin, kötü bir alışkanlığıdır hayat!aynalar mezarlığıdır aynı zamanda,insan ruhunun gömüldüğü.kaldım uzunca bir süre,sürgün denen memlekette,başkenti Hüzün.naftalin aslında zamanı saklıyormuş, bilemedim.aynada sen varsın hep, ben kendimi göremedim.-londra/2012-
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
