Bir Mahur Huzur’dan Pandemi’ye

Musiki, bizim özümüz, kim demiş ‘’bize eklenmiş’’;
Bir yer ki sükunet orda hayat bulmuş, çiçeklenmiş
Huzur’la dinledik sükut bahçesinden musikiyi;
Ses sokakları; sabahladık, ettik bir, ikiyi
Kuşlar da yalnız kaldılar, güller de bahçelerde
Pandemi buymuş meğer, yoktu bizim lehçelerde
Akıl etmez, izin vermez, gönül onu çeler de
Torunlar da evden çıkamaz oldu, dedeler de