´´Yaprak´ın da gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Devran´ı bu halde görmeye dayanamıyordu. Sandalyesinden kalkıp, Devran´ın yayına oturdu. Saçlarına dokundu, başını omuzuna yaslayıp, içinde kanayan ne varsa dindirmek istedi. Devran için yalnızlık artık elle tutulabilir bir şeydi. Yaptığı hiçbir şey yüzünden affedilmeyeceğini anlamıştı...´´
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
