Bir Yol Hikayesi

Bir gün ofisten,
Her şeyi, herkesi bırakarak ardımda
Ve anahtarlar paspas altında,
Güzergâh belli menzil Horasan’da,
Tam gün içinde gün ortasında...

Kimseye aldırmadan,
Adeta ışık hızında,
Önce otogara,
Sonra bir otobüse bindim,
Kimseden korkum yoktu, yürekliydim,
Niyetim belli,
Osmancık'ta darlandım,
Ve indim,
Yağmurlar arasında bir öğretmenevi aradım,
Bulamadım.

Başka bir firma otobüsüne bindim,
Gece karanlık, ay karanlık,
Ve yine yolculardan rahatsız oldum,
İndim anayolda...