En yakın arkadaşı kanlı canlı karşısında duruyordu. Gördüklerine inanamadı. Gözlerini ovuşturdu ve bir daha baktı. Yaşadıkları, yaşadıklarının tekrarı olmalıydı.
“İyi misin?” diye sordu. Zaman durmuştu, ağaçta sallanan yaprakların sesini duyabiliyordu ama arkadaşı…
Hisleri bir an olsun onu yanıltmamıştı.
Peki ya simdi yanıltıyorsa?
Kalp atışları gittikçe hızlanıyordu, nefes almakta zorlandı, bütün vücudu korkunun esareti altındaydı ve buram buram terliyordu. Hissettiği o korkunç sona yaklaşıyordu. Şimdiye kadar hisleri bir an olsun onu yanıltmamıştı.
“Yalvarırım” diye mırıldandı. Ağzından çıkan son kelime korkudan titreyerek yere düştü ve tuzla buz oldu.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
