Cemal ve Soysuzluk

“Bu topraklardan soylarım geçti benim, anam, babam ve onların kök salmışlıkları. Senin neyin geçti Cemal? Yalnızlığından, ezeli yabancılığından öte neyin geçti, söyle! Her gün gözle görülür mesafeleri çiğneyip de sarnıcın kıyısına sokulmanın nedeni ne? Kulübenin etrafını hızla saran sarmaşıklar gibi boğacak bu cesaretinin kıvrımları beni, toprağımı ve toprağımda bitiveren ekinleri, kökleri, diye nasıl korkuyorum içten içe bir bilsen. Bilmeyeceksin ama. İlk kuralımız bu seninle. İşte varisi olduğum, aile yadigârı kural bu. Bilmeyeceksin eli, köklerinden gayrını ve bilinmeyeceksin ona.”