Dut Ağacı Beni neden sattın bir kaç istanbula'a Artık zapt edemiyorum mahzendeki ruhlarımı Kafamdaki gergedanlar da çok büyüdü İyi ki dinozorlar mevsimi değil iklimlerim Cemreler düşmedi,boynu bükük nergislerin kucağına Giderken dönecektin kışın ilk baharında Beni üzmemeye söz vermiştin Babamdan kalan o son dut ağacı altında.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
