Hep korku vardır gözlerinde Hep eziklik Öyle masum öyle bihaberdi ki dünyadan Sadece çocuk yüreğiyle ve içgüdüleriyle Bir eksiklik hissederdi Farkında olmadan Onu bağrına basan, doya doya koklayan Tüm sıcaklığını bedeninde hissedeceği Sığınacağı bir sine Bir ana kucağı arıyordu bilinçsizce Kocaman kocaman açarak baktığı ela gözlerinde Yalnızlığın büyük hüznü vardı Hep takatsiz, mecalsiz dururdu ayakta Küçük omuzlarında büyük bir yük taşırdı adeta Henüz dünyaya gözünü açarken Ve merhaba diyerek keşfederken evreni Annesi bir melek gibi uçup gitmiş Yapayalnız bırakmıştı Gülseren’i Mahallenin çocukları sık sık ona içini acıtan o soruyu sorardı “Gülseren çiçek ne gibi kokar?” 0, yazgısı karalı sevgisizliğin burukluğu, hüznü yüzüne vurmuş Başını kaldırıp, cılız, naçar ve acılı Gözlerle bakarak cevap verirdi: “Çiçek ana kokusu gibi kokar”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
