Çocuğa İnanmanın Sonu Yok

Bakmak ağır işittiği içindir zamanı kadın bakmanın bir ölümü varmış ay toprağında çocuk aşka yetişememiş aşkın bir çocuğa yetişmesi bakmakmış uzun bazı kim bakarmış içime duyarım kim unutur çılgınlığını şişe değince bakmakmış insanın şehirlerden geçmesi silahların ürküttüğü göz değil de ne perdenin güneş görmeyen yanıyla sevdim seni bakmak bu yüzden duyarlı şekere... anlamadım uzakların dilinden hep yanımdaki sustu beni bir gün bir şair sevdim tuttu semtini değiştirdi baktım bütün bakmalar çukurdan çekirgenin sıçraması ömürdü ellerimi bırak bana bakmayı öğren sen bakma diye çevrilmiş sokağın yüzü sen bakma diye eğitilmiş köpekler göğü de bırak bana bakmayı öğren bakmak bu yüzden duyarlı şekere perdeni güneş görmeyen yanıyla sevdim seni ben kalbimi en çok sana bakarken sevdim...