Çoğu Zarar Azı Karar

Babil’in Yorumu

İnsanlığın, üzerinde yaşadığı gezegenle ilişkisini ciddiyetle gözden geçirmesi gerekiyor. Kendi içinde neredeyse kusursuz ve büyülü bir işleyişe sahip olan doğa, uğradığı tahribat sebebiyle kendini yenileyecek güçten mahrum. Bunun da acı verici ve hiç de uzak olmayan bir sonucu var: Ekolojik kıyamet. Jason Hickel, çocukluğunda şaşkınlıkla şahit olduğu böcek türlerinin aradan geçen birkaç yılda korkunç bir düşüşle azaldığını söyleyerek başlıyor kitabına. Çoğunluğun omuz silkerek karşılayacağı bu gerçeğin ne denli hayati sonuçlara yol açtığına dair bilimsel araştırmalardan bahsediyor. Sorunun da yalnızca birkaç bölgeyi değil, bütün dünyayı etkilediğini önemle vurguluyor. Çoğu Zarar Azı Karar, doğanın geldiği bu durumun insanlığın büyümeye duyduğu doyumsuz ihtirasın bir sonucu olduğunu ve neden imdat freninin ivedilikle çekilmesi gerektiğini anlatıyor.

İnsanın barındırdığı farklı imkânların çağlar içinde büyük bir şiddetle bastırılmasıyla vardık bu çöküş ânına — karşı karşıya olduğumuz ekolojik krizi yaratan sınıfsız, tahakkümsüz, arı haliyle soyut insanlık değil.

Bu çöküşte en büyük sorumluluğu taşıyan kesimler ise bedeli hâlâ en az sorumluluğu olanlara yıkmaya çalışıyor.

“Yüksek gelirli ülkelerin aşırı enerji ve malzeme kullanımını azaltması gerekiyor, hızla yenilenebilir enerjiye geçmemiz gerekiyor, kesintisiz büyümedense insanların mutluluğuna ve ekolojik kararlılığa odaklanan bir post-kapitalist ekonomiye geçmemiz gerekiyor.

Ama bundan fazlasına ihtiyacımız var, yaşayan dünyayla ilişkimizi düşünmenin yeni yollarını bulmalıyız,” diyor Jason Hickel.

“Küçülme, karşımızdaki zorluğa yaklaşmanın bir yolunu sağlıyor. Toprağın, halkların, hatta zihinlerin sömürülmekten kurtarılması anlamına geliyor.

İnsanların şeyleştirilmemesi, işin ve yaşamın gereksiz yüklerinden arındırılması, ekolojik krizin dindirilmesi anlamına geliyor. Küçülme, daha az almakla başlayan bir süreç.

Ama sonunda çok geniş bir ihtimaller denizine açılıyor. Bizi kıtlıktan bolluğa, kaynak sömürüsünden yenilenmeye, tahakkümden mütekabiliyete, yalnızlıktan ve ayrılmadan yaşam dolu bir dünyayla bağ kurmaya doğru götürüyor.

Cesaretimizi toplayabilirsek farklı bir gelecek yazmak ellerimizde. Ya her şeyi kaybedecek, ya bir dünya kazanacağız.”