Akrostiş şiirler yazardım sevdiğimin sokak kapısına; yüzüme çarpan kapıları çok kırdım kalbim kadar. Şimdi sevdiğim aristokrat kapıya kul olmuş, imlası bozuk, kendisi düşük bir cümle... Toparladım kelimeleri tek tek avucumda; her biri batıyordu acımasızca. Dilimin ucunda antipas tutan küfrü kan taşıyla bileseydim; ağza alınmayacak sözleri miras yemiş gibi başıboş sayfalarda harcadım kendimi. Şimdi bir devrimcinin düşüne yazılmak isterdim sırtınızı yaslandığınız sokak duvarına...
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
