Demokratik Paradoks

Demokratik Paradoks ‘post-Marksist’ ya da ‘radikal demokrat’ kuramın –politik ve pratik argümanlarının da– geliştiriliyor olması açısından önemlidir. Demokratik Paradoks’ ilk olarak “Modern Demokrasi”, “Temsili Demokrasi”, Parlamenter Demokrasi”, “Çoğulcu Demokrasi”, “Anayasal Demokrasi”, “Liberal-Demokrasi” gibi kavram çiftlerine ilişkin temel verileri inceleyerek Batı’da son iki yüzyılda yerleşikleşen yeni tipteki demokrasiye işaret etmenin en iyi yolunun bir paradoks olarak nitelendirdiği “Liberal-demokrasi” olduğunu vurguluyor.

İkinci olarak radikal demokrasinin görevini tarif ediyor. Mouffe’ye göre, radikal demokrasinin görevi "politik pratikte, sol ve sağ kategorilerinin giderek daha fazla bulanıklaştığı mevcut dünyadaki görevimiz, eskiliğini ilân etmek için değil, ama demokratik mücadeleyi yeniden canlandırmak için solu yeniden tanımlamak olmalıdır”. Çünkü “Politika, bir çatışma ve farklılık bağlamında birliğin yaratılmasını hedefler; ‘onlar’ın belirlenmesiyle, ‘biz’in yaratılmasıyla ilgilidir daima. Demokratik politikanın yeniliği bu biz/onlar karşıtlığının üstesinden gelmek değil –bu olanaksızdır– ama radikal demokrasinin oluşturduğu farklı tarzdır. Can alıcı konu, biz/onlar ayrımını çoğulcu demokrasiyle uyumlu bir şekilde yapmaktır.”