Gönlünde aşk tohumunun çatlaması ve yeşerip kendisini göstermesi çok da kolay olmadı. Hep uygun bir zemin aradı. Yağmur bekledi, güneş bekledi, muhabbet bekledi. Sordu, sorguladı ... Kulağı "İnsan benim sırrım, ben de onun sırrıyım." sözünü duyalı, içinde yöneldi: - Ben kimim, siz kimsiniz, nereden gelip nereye gidiyorsunuz? Biz nereye gidiyoruz? Sanki elli bin senelik yoldan gelen bir yolcuydu da yeni uyanıyordu. Darmadağınıktı, dökülüyordu, yorgundu. Eline bir Yunus aldı ve " Ey bizim kuşumuzu Anka'ya döndüren Hümâ'mız! Sen hangi Kaf'ın hükümdarısın? Gel bir kere de bizim gönül tahtımıza kurul!" niyazıyla okumaya başladı: Derviş bilir dervişi Hak yoluna durmuşu Dervişler hüma kuşu Çaylak ve baykuş değil ... Mustafa Tatcı, "Dervişler Hümâ Kuşu"nda Yunus Emre'nin izini sürmeye devam etmektedir.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
