Zaman, ömrü kemiren tahtakurusu… Tanıyorum bir yerlerden Çivi yarası gibi derin ömrüme perçinlediğin günler Sararken içime saplanan acılarını, Oynatıp duruyor, ya da söküp alıyordun içimden Senden kalan son parçayı Kerpeteni tutan el, elin değil, senin elin. Biri dediler: “Seviyor muymuş neymiş!” Adımı bilen yok! Ama… Benimle yazıldı senin masalın, Oh ya! Düşürdüm ya adını dillere… Dillerdesin Çitlembik… Ben sana asıldım asılalı
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
