Dişlerimin Hikayesi

Babil’in Yorumu

Değişen zaman dinamikleri karşısında en profesyonel biçimde mevzi alabilen alanlardan biri edebiyattır. Edebiyatın karşısına çıkabilecek her nevzuhur sınır, günün sonunda edebiyatın heybesine kattığı malzemelerden biri oluyor. Luiselli de bunu çağdaş edebiyatta mahir biçimde yapabilen kalemlerden biri olarak literatürdeki yerini alıyor. Kurmaca anlatı ve edebiyat tarihinin tüm birikimiyle dans eden yazar, okurlarına olabilecek en özgün sunuşu yapıyor. Akla gelebilecek her sınırın ihlalinde yazdığı Dişlerimin Hikayesi, yazarına birçok ödül getirirken, okuruna da benzerine az rastlanır bir okuma deneyimi vadediyor.

Çağdaş edebiyatın en yaratıcı, en ayrıksı ve özgün seslerinden biri olan Valeria Luiselli’den karnaval ayarında muazzam bir roman: Dişlerimin Hikâyesi. Alçaklığın gizli tarihinden ağız boşluğuna uzanan, sanattan sepete türlü yaşamsal mevzuya dokunan bir baba-oğul öyküsü ve dahası, daha fazlası... Luiselli, edebiyatın olanaklarını kutsadığı ve hikâyecilik sanatını müthiş bir maharetle masaya yatırdığı bu romanıyla okuruna hodri meydan diyerek kurmacayla dansa kalkıyor: Ama ne dans! Virginia Woolf’un depresyonundan Marcel Proust’un öğütlerine varana değin, hayatta önem arz eden her şeyden ve herkesten bir parça barındıran Dişlerimin Hikâyesi, yazarı kestirilebilir sınırlar içinde kalem oynatırken görmek isteyenlere inat kelimenin tam manasıyla bir cümbüş koparıyor ve okurunu bu şenlikli oyuna davet ediyor.

Dişlerimin Hikâyesi, anlatmak için yaşayanların ve anlatıdan beslenerek yaşama tutunanların kitabı. Gerisi mi? Gerisi safi edebiyat.