Ethem Baran’ın Dönüşsüz Yolculuklar Kitabı’ndaki öykülerini okurken, uzak, çileli, kimsesiz taşra akşamları birdenbire bastırdı. Bu öyküler, yalnızca onlardan söz açmıyor elbette. Ama bende derin iz bırakan hep o ıssız akşamlar, geceler oldu. Yalnızlıklarını bile konuşamayan, aşkı içlerine gömmek zorunda kalmış kişilere yazar içten bir sevgiyle duru bir anlatımla eğiliyor. Memleket gerçeğinin ’moda edebiyat’ın hemen hemen dışında sayıldığı şu talihsiz dönemde, Ethem Baran ’sahici’yi gündemde tutmayı tercih etmiş. Bu kitabın en büyük özelliği, öyle sanıyorum ki, yaşadığı, yeşerdiği toprağa saygısı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
