Ekmeğini Göz Yaşına Banan Şair

Cahit Saffet Irgat, 1940 toplumcu gerçekçi kuşak şairlerindendir. İyi şairin toplumcu olduğunu ifade eden Irgat, toplumcu şairler arasında kendisine özgü şiiriyle dikkati çeker. İlk şiir kitabı Bu Şehrin Çocukları(1945)’ndan sonra Rüzgârlarım Konuşuyor(1946), Ortalık(1952) ve ilk üç eseriyle birlikte yeni şiirlerine yer verdiği Irgatın Türküsü (1969) adlı eserlerini yayınlar. Şiirlerinde somut gerçeklik içinde ele aldığı insanı ve sorunlarını çarpıcı ve etkili bir anlatım ile aktarır. Şairliğinin yanında tiyatro ve sinema sanatçısı da olan Irgat, şiirlerinde az sözle çok şey ifade eden yoğun, içten ve samimi anlatımıyla da öne çıkar. Cahit Irgat, yaşamındaki umutsuzlukları, hayal kırıklıklarını, öfkeyi, yalnızlığı da şiirlerine yansıtmıştır. Toplumdaki insanların sorunlarını kendine dert edinen şair tek dizelik şiiriyle yaşamını özetler: “Ekmeğimi gözyaşıma bandım da yedim.”