Yıllar sonra benim mis kokulu Cunda’ma geri dönmüştüm. Sanki hiç ayrılmamışçasına oraya aittim, bir o kadar da asırlarca ayrı kalmışçasına yabancıydım. Her şey bıraktığım yerde duruyordu. Oysa ne çok şey değişmişti. İşte evim karşımdaydı, giderken canımın yarısını bıraktığım güzel evim. Gözlerim karşı eve gitti; sanki pencereden Tuan beni görecek, aşağıya koşacaktı. Daha fazla bakamadım. Demir kapıyı açmaya çalışırken, ağacım sessizce sitem ediyordu. Yıllarca onu mahzun bırakmıştım. Dili olsaydı da benimle konuşsaydı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
