Eşa Genim

“Pirr bere, ji wexte keştiyen ba’ye ve gava masivanan li behr’en bakur masivaniye kirine xwestine masiyen girr zindi bigihinin suke. Ji bo ve ji ji textan hewzen mezin çekirine û masiyan ji xistine nava hewze u birine suke. Le bele arişeyek derketiye. Ji ber masi di wan hewza de be tevger dimînîn heya wan digînin sûke ması nermixı dibin û ji zindîbuna wan tişkî namîne. Masivanan ji bo peşiya veya bigrin masîpisîkan davejin nava hewze. Di re de masîpisîk pişt, qemçik û seren masiyen dine gez dikin. Masiyen mezin ji begavî heya sûke direvin û tevdidin xwe. Bi vî ewayî sax û zindî digîhîjin sûke.”

Îja helbestvan bi helbesta xwe civake gez dike û we di diqdiqîne ji bo sax û şiyar peşve here. Ramazan kavak, di pirtûka xwe ya duyem de jî hem wek pisîkmasî me gez dike û hem Ji hemayan newayan çedike û keliyen jiyane di kerrika guhen me de vedibeje;

di berkurka demen xitimî de, lîlanen pelişî
di paxila tirse de hawaren xeriqî
rojimeren bêhiş,
seaten bedbin,
hûrdemen perçiqi
çend demsal,
û sedsal bihurin
disa,
axx disa,
ji çirkeyan jan û jar diheriki…