Evren

Evren

Karanlık çöküyor üzerime.
Evren, bu gece de sessiz.
Dokunmuyor ellerime,
Değmiyor gözleri gözlerime.

Karanlık, bir efsun gibi çöküyor geceye.
Evren, bu gece de çok yalnız.
Kıyamıyorum kalbimdeki yerine.
Dokunamıyorum bende parlayan yıldıza.

Karanlık, bir nefes kadar uzak bana.
Evren, bu gece de sessiz.
İçime çekiyorum yaşamın karanlığını.
Gecenin sessizliğinde dinliyorum huzuru.

Karanlık, anlatmakta zorlandığım kadar zarif.
Evren, bu gece de çok nazik.
İki hoş sohbet ediyorum yalnızlığımla,
Görünüveriyor ay tam karşımda.