Yorulmuştu, ama o da hayatı yormuştu… Kat kat açan gül gibiydi hayatı. Her katı bir çile yumağı… Şimdi son katmanındaydı hayatın; kıyılarına vurmuştu.
Bu duygu zembereğinden yayılan dalgalar yüreğinin odalarını sızlatarak geçerken, içinden derin bir ah çekti. Kalemi eline aldı. Şimdi kaleminden dökülenler kalbi, hayatı, varlığıydı.
Yeşile doymuş sis dağları yalarken Ben yollardayım, kıvrım kıvrım yollarda Sen sıcacık yatağında bensiz uyurken Ben, yaşanmış hikâyelerin koynunda; Seni arıyorum eylül sarısı yapraklarda
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
