Onlar benim çocuklarım gibidir, Sen olsan çocuklarını bırakebilir misin dedi” adam. Ellerimde büyüttüğüm tohum derneğim kooperatifim; nasıl terk edeilirim!” Belirsizlik hüznü vardı bakışlarında. Sahil kahvesinin ahşap taburesinde yan dönüp, sevdalısı denize baktı önce; Sonra, tepelere, izlemeye doyamadığı yeşile... Gözlerinde başaklar dalgalandı... Ülkesinin emperyalizme tutsak edilen topraklarını düşündü. Gelecek nesilleri, o güzelim çocukları düşündü. Belli ki olmazlar vardı. Oysa O, olmazları oldurmaya ant içmişti. Sustu...
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
