Kentleri inşa ederken şairin kullandığı dil yapısı hayli devingen. Dizelere bakıldığında şairin kaleminin, tabiata tutulmuş̧ bir aynayken yeri geldiğinde birbiriyle ilintili birçok figürü okur belleğine kaydeden bir kamera işlevine büründüğü görülüyor. Özellikle “kedi, mevsim, sepya, veda, tanrı, sevgili, zangoç, madalyon, zaman, çocukluk, yarasa, kuyu, kokulu silgi vb.” gibi sözcüklerin büründüğü ilintiler dikkat çekici. “GÖZCE” şiirinde: “Ey sevgili ey Gözce bilseydin eğer Söze ne hacet Şiirlere türkülere Destanlara masallara Gözce bilseydin eğer”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
