Yenildim, bazen yanıldım ama yıkılmadım. Ve ben üzüldüm çoğu kez. Ağladım. Her yüzüme güleni dost bildim. Hüzünleri içime attım hep, mutluyum diye kendimi aldattım. Gün oldu hüzün bulutu sardı etrafımı, gün oldu sonbaharı yaşadı gönlüm; Kuruyan yapraklar gibi savruldu hayatımdan sevdiklerim. Gün oldu ayrılığı yaşadım ve can dediklerimin canımı acıttığı zamanlar oldu. Sitem etmedim, kendi iç dünyamda matemimi tuttum hep. Yine de hayattaydım her şeye rağmen ve her şeye rağmen ayakta kalmalıydım...
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
