Üzgün bir orman yalnızlığıdır Savruk bir boşluk acemiliği insan Taşarken hep kendisini eksiltir Bir başka boşluğun koynuna
Rüzgâr ateş ve ten durmadan kalbimizi seğirtir Ben bilmem annem bilmez ki Allah bilir Severken kimin kalbimizi teğet geçtiğini Bilirim yürürken kalbi kibirlenen insanlar vardır Severken kalbi tekleyen insanlar olduğu kadar
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
