Sadece ağlıyordum. Kelimeler uçup gitmişti bir avazda zihnimin bulanıklığında. Geceyi ikiye bölen Ay, o gece de var mıydı acaba Samanyolu’nun kuytularında? Bilmiyordum ki hangi yaşamlar başlayıp hangileri bitiyordu o saniye. Kimler yaşlanıp kimler mutluluğa yaklaşıyordu ben ölüme bu kadar yaklaşmışken. Benden daha mutsuz olanı var mıydı? Peki, benden daha mutlu olanların kefareti ne olmalıydı? Yaşayıp da unutamadığım, ölmekle kalmak arasındaki o anıma kimler ortaktı?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
