Gitmenin ne olduğunu vakitsiz gidenlerden öğrendiğimde başlamıştı hayat… Yüreğimdeki ateşi Şubat’ın ayazı bile söndürememiş, el ve ayaklarımın titremesi hiç eksilmemişti. Kabullenemediğim her şeyi kabullenmiştim… Bu ben değildim… Uzun uzun düşündüm. Sonra gerçeği gördüm. Bu hikâyenin kahramanı bendim. Alper oldum… Bir tutam mutluluk uğruna veda ettiğim birçok şeyle yeniden karşılaştım… Helsinki’de mutluluğa “Merhaba” dedim… Turku’da ismine “Aşk”, İstanbul’da “Helen” soyadını verdim. Sonra yüreğimin buz tutmuş en ücra köşelerine bahar geldi. Her şey yerli yerinde, herkes hak ettiği yerdeydi artık…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
