Fikrim telaşe düştü zihnim yine firarda Kendimle karar aldım kendim yoktu kararda Dünüm eşken dününe, bugün yine zararda Bir Hicranın gözyaşı aşkın nârına düştü Aşkın nârı denilen gerçek değil bir düştü...
Cahit Günay
Biliyordum gönül tezgahında ilmek ilmek dokuyordu her heceyi ve gönül imbilkerinden damla damla süzülüp gelen duygular ile bir nakkaş edasında kanaviçe işler gibi nakşediyordu her bir dizeyi.
İnsanı dizeleri arasına çeken bir efsun vardı şiirlerinde kah, Kaf dağına , kah sahada kızgın kumların üzerine sürüyordu insanı. Bu dizeler bu şiirler yastık altında kalmamalı, gün yüzüne çıkarılmalı ve bu efsun dan her okuyucu bahsini almalıydı. Hiç kimse fani dünyada baki değildir, sarı mermerler üzerine yazılmadan adımız ardımızda bir eser bırakmalıydı.
Safiye Samyeli
Taşınmıyor gövdemle gayri belalı başım Ne çabuk büyüdün sen, ne çabuk söyle yaşım Tasalanma ey ömrüm hazır kabirlik taşım Gideriken gözlerim nurunu gökte bekler Kalan günün Hicranı gönlüme matem ekler.
Cahit Günay
Onun şeirlərini oxuyandan sonra adama elə gəlir bütün quşlar sevgi ugruna uçur: "Ötən hər quş sevdiyimə ötüyor" deyir bu şair. O, sevgiyə alışıq şairidir "Vedalara alışıq deyiləm" deyən...
Amma bir şeirində "İstifa ediyorum" deyir, mətləblərini rəssamı oldugum bu kitabdan biləcəksiniz, oxuyaq Cahit Günay'ı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
