Bu oyun, soyumuz kadar eski, Ne yazanı hatırlanır, ne yöneteni, Sanırsın Kalu-Bela’dan bir komedi. Ama kabul etmeliyiz ki; Her sahnelenişinde daha da iğrenç, Daha da gayri insani! Dostlarımız gösterinin sonunu merak ediyor? Acele etmeyin, ikinci perde yeni başlıyor. Sonunu kaçırırsanız üzülmeyin sakın, Bu oyun her yıl başka bir diyarda yeniden sahneleniyor. Dolansam sahnenin arkasına, Yırtıp atsam şu perdeleri, ifşa etsem de nafile, Atlas perdeler kalbimizin tam önünde. Bu koca sahne, neon ışıklar, gölgeler ve heyulalar Ve bunca şakşakçı, Ve dahi kapıda bekleyen aç köpekler, Avuç içi kadar beynimizin orta yerinde.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
