“… Geyikler telaşla terk ederdi su başlarını Uzun bir gölge gibi izlerdi bizi çocukluğumuz
İçinde karlı dağlar olan bir masaldan söz eden kadının kederi İçimizdeki mühre benzerdi. Bakışın masumiyetini yitirirdi
Aksayan adımlarımızda bir halkın yarım kalmış yolculuğu vardı Asırlık bir zeytin ağacının altında konuşmamıza tanıktı rüzgâr Güneş ışığını üflerdi ruhumuza… Kalırdık sözcüklerin ağır yükü altında Kırılan dalların sesi kılavuzumuzdu Dururduk hızla akan bir nehrin kıyısında, Arınırdık kökleri acı olan sözcüklerle
Mavi dağlar beklerdi seni, unutulmuş uygarlıklar Dorukta unutulan su korurdu belleğini…”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
