Kırmızı utanmış! Ormanda ağaç, yaprakta yeşil sancımış. Taş utanmış taş! Ağrımış, ağlamış gökyüzü; sonra gürlemiş öfkelenmiş! Cinnet giysi olmuş dünyaya… Gönüller azapla kargışlanmış, sözler çelik gibi yanmış, sonra da sönmüş yorgun zihinlerde. Gün aydınlanmış; evrenin yüzüne bakan herkes tekrar tekrar izlemiş bu tarihsel utan
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
