İç dünyasının kapılarını size açan bir kadın, yaşadığı toplumda gördükleri ve gözlemledikleri kalemine sarılmış; mürekkebinden akıp kurtulmak için çırpınıyor sanki!
Neden onun kalemini seçmiş kelimeler?
O da hemcinsleri gibi uzun zaman önce bu baskılarla mücadele etmiş; boğuşmuş... dellenmiş... o kafesten kurtulmuş, belki de bundandır!... bilinmez!
Ama o artık geriye bakmıyor ve diyor ki:
Tanrı niye kafamızın önüne iki göz koymuş dersiniz?
Geriye bakmamızı isteseydi birini arkaya koyardı stop lambası gibi... değil mi ama?!
O zaman ne yapıyoruz?!
Daima ileriye!
Tıpkı Atamızın bize öğütlediği gibi:
“Ey kahraman Türk kadını, sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın...”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
