İyilik Yolunda Anadolu

Gözleri çakmak çakmak bakan, 14 yaşında genç bir kız, dört erkek kardeşi ve annesinin yaşadığı bir ev bu. Bir ahır-ev… Şimdiye kadar duyduklarımızdan ve gördüklerimizden biraz farklı. Çöp-ev değil, ahır-ev… Onlar evlerinin inekleriyle paylaşıyorlar. Çünkü ineklerini koyabilecekleri ayrı bir mekânları yok. Köylünün desteğiyle alınmış iki inek onların tek geçim kaynağı ve tek variyetleri. Bizi gördüğünde çaresizliğin ve utancın kıskacında çırpınan, evin genç kızı gözyaşlarını tutamıyor. Çünkü onların evlerinde halı yok, beyaz eşya yok, kap-kacak yok… Temizlik yok, düzen yok.

“Küçük bir çocuğun gözlerindeki ışıkta, yüzündeki gülümsemede, kalbindeki minnette siz varsınız, ne mutlu size, ne mutlu yoksulluğa ve çaresizliği görüp, duyup, çekip gedemeyene…”