Kartal Bey

Geçmiş, cılız bir kıvılcımın başkaldırısıydı. 

önce hafif bir esintiyle hareketlendi,

Sonra ince bir tül perdesiyle usul usul oynaştı.

Ve daha sonra... Büyüttü kinini!

Kıvılcım, küçük bir alev topuna döndü.

Derken yetmedi!

Daha da büyüdü ve masum olmadığını ispat etti.

Yine yetmedi!

Gittikçe harlandı.

Ve en nihayetinde o küçük kıvılcım, her yanı dehşete boğan bir yangınla son buldu.

Tıpkı insanın içinde saklanıp büyüttüğü, kötülük gibi...