Dönsek çocukluğumuza ve tamamlasak yarım kalmış oyunumuzu; elim sende. serazatlıktan yorgun... ve hırpani biraz... güneşi kapatıp gözlerine kendime geliyorum orada mısın?
"Artık bir şair olabilirim belki...' demişti. Gözlerimle görmüş, aklımla inanmıştım, bunu derken bir şairdi. Tek başınalığında, bir orduyu içine hapsettiğine şahit oldum kaç defa. Kopuktu, sancılıydı, karmaşıktı ve fakat gülümserdi yalnızlığına. Kelimelerden, imla işaretlerinden acılara şatolar inşa eden bir şairdi o, tanıdığım ilk günden bu yana..." -Nesrin Çaylı-
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
