Kendime, İstanbul’a, Kadınlara Dair

Rainer Maria Rilke, o koca Alman şairi, Malte Laurids Brigge’nin Notları’nın bir yerinde, bir yakınmayı dile getirir: ’Ama Allah bilir niçin böyle olmadı? Eski mobilyalarım koymama müsade ettikleri bir samanlıkta çürüyor. Benimse ah ey Tanrım, benimse üzerimde çatı yok ve yağmur gözlerimin içine yağıyor.’

Eski mobilyalar! Onalr bizi elimizden tutar ve belleğimizin lavanta çiçeği kokan anılarıyla dopdolu ceviz sandığına, annemin o her zaman perdeleri inik sandık odasındaki ceviz sandığına götürür... Belleğim o ceviz sandıkla yer değiştirir ve sandıktan çıkarılan eski zaman giysileri gibi, tıpkı onlara benzeyen güleç yüzlü anılar çıkarılır bir bir...