İsmail o an, bir dev gibi; sanki, 12 Eylül despotizminin kanlı gömleği giydirilmiş bir maketi, ense kısmından yakalayıp kaldırmış, ibret-i âlem olsun diye herkese göstermiş, sonra da elini gevşeterek yere bırakmıştı.
O denli güçlü, heybetli ve yüce bir görünüme sahipti.
Yengi onundu.
Son bir kez daha haykırdı, salon çınladı:
“Kitaplarımı istiyorum!
Benim çocuklarıma bırakabileceğim tek servetim kütüphanemdir.
Kitaplarım benim onurumdur.
Kitaplarımı geri verin!”
Mahkeme kitaplarını geri vermedi, ama oturuma ara vermek zorunda kaldı.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
