Kendilerini kaybetmiş, şuursuz ve gözü dönmüş kalabalığın hiç de iyi bir niyeti olmadığını anlayan Antonyo, var gücüyle koşarak Habib’e ulaştı. Şehrin ta ücra köşesinde buldu onu, ibadet ederken, mağarada… Anlattı vahametini işin, Antonyo! Haberi almasıyla beraber kanatlandı Habib. Uçarak yola düştü. Şehrin meydanına doğru! Ayağından çıkan ayakkabı, ayağına batan diken ve ayaklarını kanlar içinde bırakan taşlar… Ne umurundaydı Habib’in! Allah elçisinin yarenlerine bir taşın dokunmasındansa binlerce Habib feda olsun!
“Gönderdiğim emanete sahip çıkamadın, koruyamadın Habib!” derse o iffet timsali kadının oğlu Mesih İsa, ne diyecekti Habib? Ya onu Allah’a şikâyet edip de, “Bu kulun, senin dostlarını gözetmedi!” derse ne cevap verecekti? O zaman Rabbine olan mahcubiyetinden, yer yarılır mıydı da, içine girsin Habib!
Şehrin öbür ucundan koşarak gelen Adam… Nefes almadan, soluklanmadan, yeri tırmalarcasına, mesafeleri yutarcasına… koşarak geldi…
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
