Çocukken annemin kalp ritmini dinler, hayalimde bir kar küresinin içine düşmüş gibi göğsünde uyuklardım. Otobüs camı annemin kalbine benzedi, titredi, sarstı. Başım cama yaslıydı, annemin kalbine olduğu gibi. Görüntüler buğulanmış camda yatay, yarı saydam çizgilerin arasından hızla kaybolurken zifiri karanlığa gömüldü her şey. O an uzay boşluğunda ilerleyen bir mekiğin içinde dünyadan uzaklaştığımı düşledim.
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
