“An be an deviniyorum devrimime Çırpıyorum kanatlarımı, yükseliyorum Göğün şefkatini arıyorum Hırpalanmak pahasına süzüyorum Beyazı, maviyi
Bulutları aşarken ya da bulutlara paralel Başka kanatlılar var sağımda solumda Geride kalanları oluyor iz almış, iz bırakmış Bazıları halen kanat uzaklığımda Duruyor gibiler kafamı çevirdiğimde Uygun kanat çırpışı, marş marş diye Birlikte göğe çıktıklarım, göğde bulduklarım Bir yandan aşkın devrimi başlıyor Hep yanı başımda süzülen ile…”
“…Üzülsem mi sevinsem mi bilemedim ama ben Ada’ya o da Umut’una kavuşmuştu. Artık çiçek verebileceğim iki kişi vardı. Teşekkürler Mayra.”
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
