"Gel" derdin güneşe, "Gel", kendi mahsun yalnızlığında. Başını dayayıp pervazına dertleştiğin gecenin koyusunda. Sesin tek şeritli bir yol gibi uzanırdı önün sıra;ne o yolun sonunu görürdü gök gözlerin ne de virajlarını. Sen yine o düş yatağına uzanırdın. Önce tavana takılırdı gözlerin, ansızın dönerdin yine sağına, solun çok ağrırdı çünkü yatamazdın. Sol yanın çok vurulmuştu senin. Yastığın sarardı seni; yorganın serilirdi edepsizce üstüne, sen kıvrılırdın içine güşlere gebe."
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
