Meneviş

Lal Kilit

Tozlanmış yalnızlıkların sayfalarında ürkek adımlarla gezerken
Durup, aynı göğe baktık.
Tüm sıfatlarını soydum üzerinden senin,
Güneşin gülüşünde
Ayın gümüşünde
Yağmurun düşünde
Gecenin tül gibi sessizliğinde
Şiir olmanı sevdim.

Göğsümde çırpınan kuşun gözyaşları şahit
Kelimelerim silik
Ağzım lâl
Dilimde kilit
Seni kimseler bilmeyecek...